In de zeventiende en vooral de achttiende eeuw was suiker het belangrijkste Amsterdamse exportproduct. De suikerraffinaderij was destijds de grootste industrie van de stad. In fabrieken werd rietsuiker van de plantages geraffineerd en voor consumptie geschikt gemaakt.
Amsterdam kende veel van deze suikerfabrieken. Sommige van deze fabrieken stonden, tot ongenoegen van vele bewoners, gewoon naast woonhuizen. Dit leidde soms tot fatale branden, zoals op zondag 19 oktober 1845. Op deze datum ging de suikerfabriek van J.H. Rupe & Zn aan de Keizersgracht in vlammen op. Naast de fabriek brandde ook een aantal aangrenzende huizen af, waarbij twee personen omkwamen. Bovendien raakten honderden arbeiders van de suikerfabriek op slag werkloos.
