Clubs waar vaak zwarte musici jazzmuziek ten gehore brachten werden in de jaren dertig wel gezien als een gevaar voor de zeden van blanke meisjes. Bij een controle van de Negro Kit Kat Club nam de politie deze liefdesbrief in beslag van kelner Jimmy Lacky aan een blank vriendinnetje.
In de jaren twintig en dertig wint de uit Amerika afkomstige jazzmuziek in Nederland aan populariteit. Vaak zijn het zwarte musici die de nieuwe muziekstijl in speciale dansetablissementen ten gehore brengen. In Amsterdam openen in 1936 de dansclubs The Negro Kit Kat Club aan de Wagenstraat en Negro-Palace op het Thorbeckeplein. Het grotendeels jonge publiek geniet van de nieuwe muziek, maar bij zowel pers als politie breekt discussie uit over deze ‘negercabarets’. De clubs worden gezien als poelen van verderf waar de beschaving en zedelijkheid worden bedreigd.
De politie neemt bij een controlebezoek aan de Negro Kit Kat Club een liefdesbrief in beslag van Jimmy Lacky, die werkte als kelner in de club. Hij schreef de brief aan een blank meisje: ‘Gray’. Het meisje geeft aan de politie toe dat ‘tot op heden mijn ouders nog niet weten dat ik omgang heb met dezen zwarten jongen, doch mijn plan was wél om het hen mede te delen’. Een afschrift van de brief wordt bewaard in het politiearchief, in een dossier met de titel ‘Negercabarets’.
