In het midden van de 17de eeuw vestigde een groep Portugees-Joodse Amsterdammers zich in Suriname. Zij hadden in de halve eeuw daarvoor, op de vlucht voor de inquisitie, een veilig heenkomen gezocht in Amsterdam en Brazilië. Op de Surinaamse plantages konden deze vluchtelingen in vrijheid en veiligheid leven. In 1684 schonk Samuel Nassy een stuk land in het binnenland van Suriname aan de Portugees-Joodse gemeenschap in Suriname. Zij stichtten een Joods dorp en bouwden een synagoge. Het stuk land staat nu nog altijd bekend als de Jodensavanne. Eind 2022 werd dit gebied voorgedragen als UNESCO- werelderfgoed.
Op deze 17de-eeuwse kaart van de Surinamerivier zijn niet alleen de Jodensavanne (‘Joods dorp en Sinagoge’), maar ook verschillende Inheemse dorpen in de buurt ingetekend (hier denigrerend aangeduid met de term ‘wilden’). De verschillende huizen langs de rivier en Cassiporkreek zijn plantages met de familienamen van de eigenaars. De familienamen Nassy en Drago komen meerdere keren voor op de kaart. Je kunt goed inzoomen op de tweede afbeelding, waarin je een detail van de kaart ziet.
De kaart werd door landmeter Maurits Walraven gekopieerd naar de zogenoemde Labadistenkaart uit 1686. Tot ca. 1920 maakte deze kaart deel uit van de collectie van de Koloniale Bibliotheek in Paramaribo.
